Aan de Voedingskanaalweg in Maastricht is een nieuw woningbouwcomplex gereed gekomen. Het gebouw is gelegen in de wijk Bosscherveld die zich kenmerkt als een echte Maastrichtse volkswijk waar overigens door de aanwezigheid van coffeeshops ook enige drugsoverlast aanwezig is. Het sociale leven speelt zich niet af op straat of nabij de woning, maar veeleer in de buurtwinkel en tijdens de met enige regelmaat georganiseerde evenementen in het buurthuis. De echte Maastrichtenaren overlopen elkaar niet. Zij houden van hun privacy. Dat is de reden dat woningbouwvereniging Servatius, voor deze wat oudere doelgroep, ervoor heeft gekozen om degelijke rolstoeltoegankelijke driekamerappartementen te realiseren met een beproefde plattegrondopzet. Wij hebben dit vertaald in een gebouw dat op een verstilde, robuuste wijze zijn schouders zet onder deze stille behoefte van rustig omgaan met elkaar. Het gebouw wil een vriendelijke kameraad zijn voor zijn bewoners en de buurt.
Wij hebben dit vertaald in een gebouw dat op een verstilde, robuuste wijze zijn schouders zet onder deze stille behoefte van rustig omgaan met elkaar. Het gebouw wil een vriendelijke kameraad zijn voor zijn bewoners en de buurt. Het is geleed naar de maat van de woonkamer en het terras. Hoe dichter de verdieping bij het maaiveld hoe verder de gevel terugwijkt en hoe meer privacy er is gewaarborgd. Op de bovenste verdieping bevinden zich terugliggende dakwoningen die vanaf de straat nauwelijks zichtbaar zijn zodat het gebouw lager oogt. Deze ‘penthouses’, overigens, konden vanwege hun grootte helaas niet in de sociale huursfeer worden ondergebracht. Door zorgvuldig te materialiseren en te detailleren met op zichzelf goedkope materialen heeft het gebouw een rijke presentatie gekregen die de bewoners het gevoel moet geven niet letterlijk in een achterstandswijk te wonen. ( Volgens de bewoners zou het gebouw niet misstaan in de prestigeuze, chique Sphinx-Céramique wijk.) Een goed voorbeeld van een goedkope afwerking vinden we in de hele binnenwereld van het appartementencomplex. Alle trappenhuizen, hallen, galerijwanden en constructieonderdelen zijn afgewerkt met een lichtgrijze cementspeciepap. Op deze wijze konden we voor de verschillende onderdelen de goedkoopste materialen gebruiken die in uitstraling door de cementspecie gelijkwaardig ogen. Het robuuste gebouw is vriendelijk gemaakt door bij elk appartement een plantenbak te integreren in de gevel die aan de individuele zorg van de bewoner is toevertrouwd. Een bloemrijk uiterlijk is het gevolg. Ook aan de galerijzijde bevinden zich ter hoogte van de entrees van de appartementen plantenbakken. Deze worden onderhouden door de woningbouwvereniging evenals de groene plint op maaiveldniveau. Eigenlijk hebben we getracht de ideologie van de Amsterdamse School te laten herleven; ook voor de financiëel minder bedeelden moet het mogelijk zijn om in een ‘paleis’ van een gebouw te wonen. Daar horen natuurlijk ook kunstwerken bij die hier als manshoge beschermengelen het gebouw en zijn bewoners behoeden voor dreiging van buiten. Met ingetogen blik, kwetsbaar barrevoets, slaan ze elk wapen van agressie uit de handen van hen die wellicht kwaad in de zin hadden. Begrijpelijk had de opdrachtgever geen geld voor deze beelden, dus werd het een geschenk van de architect die daarvoor zijn vrouw lief aankeek waarop zij deze emaille-op-koperen juwelen voor hem maakte.
Hieronder vindt u downloads die behoren bij het project.
-1_han.jpg "Han Westelaken (gepensioneerd)")
