Op het terrein van het VieCuri Medisch Centrum in Venlo is de nieuwbouw van een Regionaal Centrum voor de Geestelijke Gezondheidszorg gebouwd. Voor op het terrein, bij de hoofdentree en met een gezamenlijk overdekt plein fysiek verbonden met het ziekenhuis. Niet achteraf gelegen derhalve maar juist voor iedereen zichtbaar is deze nieuwe klinische en ambulante huisvesting voor de psychiatrische patiënt gerealiseerd. Daarmee wordt enigszins het stigma uitgestuft als zou de patiënt het liefst door de buitenwereld genegeerd worden.
Voor de buitenwereld wordt de ziekte van de patiënt een normaal, bij het leven horend fenomeen, zoals zo veel somatische aandoeningen; voor de patiënt zelf is er het bewustzijn dat hij deel uitmaakt van een samenleving waarin hij ook een verantwoordelijkheid heeft. Het regionaal centrum bestaat uit een kliniek en een ambulatorium die van elkaar gescheiden liggen door een oranjerie. De meeste in de kliniek tijdelijk verblijvende patiënten hebben overdag een activiteit in het ambulatorium waar ook patiënten van buiten terechtkunnen voor hun therapie. Daarmee wordt een dagelijkse sociale leefstructuur gereminisceerd van wonen en werken, leren en recreëren. De kliniek is dan ook een echt woongebouw en het ambulatorium een werkgebouw als ware het een van de vele poliklinieken van het ziekenhuis.
De kliniek bestaat uit vier afdelingen, een gesloten voor volwassenen en een voor ouderen, die ieder weer opgedeeld zijn in units voor acht patiënten met eigen zusterpost en woonkamer, en twee open afdelingen voor volwassenen en ouderen, waarin ook vier bed op receptkamers zijn ondergebracht. De structuur van het gebouw is zo opgezet dat de differentiatie van gesloten naar open ook geleidelijk kan gebeuren. Alle individuele patiëntenkamers bevinden zich rondom een verstilde binnentuin zodat individuele contemplatie mogelijk is. Alle gemeenschappelijke ruimten zoals de woonkamers en therapieruimten bevinden zich juist aan de periferie van het gebouw zodat in gezamenlijkheid de directe confrontatie met de buitenwereld geabsorbeerd kan worden. Deze confrontatie wordt sterk verzacht doordat de gevel bij tijd en wijle terugwijkt onder een uitkragende luifel, die het gebouw binnen de grootschalige orthogonale structuur van het ziekenhuis ook de juiste “stedelijke” uitstraling geeft. De zachte vormen van de kwetsbare patiënt voegen zich in de harde lijn van het grootschalige ziekenhuis.De sfeer in de kliniek is er een van kleinschaligheid, ronde vormen, veel daglicht, verschillende uitzichten en verschillende plekjes om te verblijven, waaronder ook de oranjerie een overdekte buitenruimte die tevens gebruikt kan worden vanuit de gemeenschappelijke ontmoetingsruimte.
Toekomstbestendig
Het ambulatorium of, zo u wil, de polikliniek is efficiënt van opzet: een hoofdstijgpunt in het midden van het gebouw zodat altijd binnen korte loopafstanden de talloze spreekkamers, werkkamers en groepstherapieruimten zijn te bereiken. Vanwege de afwijkende verdiepingshoogte en het geluid zijn op de bovenste verdieping de psychomotorische therapieruimten en de muziektherapieruimte gelegen. De constructie van het gebouw is berekend op een maximale flexibiliteit. Zowel voor de kliniek als voor het ambulatorium geldt dat er overspannen wordt van gevel naar gevel. Alle inwendige scheidingswanden kunnen derhalve weggenomen of verplaatst worden. Hiermee hopen we goed te kunnen anticiperen met het gebouw op toekomstige ontwikkelingen. Dit zal de levensduur van het gebouw bevorderen.
Respect
Het gebouw is gelegen pal naast het ziekenhuis met een nogal gedateerde uitstraling. Het was voor de ontwerpers haast onmogelijk en voor de plaatselijke welstandscommissie onverteerbaar om daar esthetisch op te anticiperen. Er is daarom gekozen voor een gebouw met een volstrekt autonome schoonheid die niet anticipeert op de omgeving zoals een juwelendoosje op het dressoir dat ingelegd is met ivoor en beslagen is met koper. Deze autonome esthetiek is dan ook letterlijk getransleerd naar het gebouw dat gemetseld wordt in een ivoorkleurige steen en geconstrueerd in koperkleurige staalprofielen. De koperkleurige metalen dakranden en gevels van de bovenste verdieping bekronen het gebouw. De welstandscommissie roemde het gebouw om zijn tijdloze uitstraling. Het doel van de zorgvuldige architectuur en de route naar de bestemming is dat de patiënt en bezoeker met recht voelen dat zij door de initiatiefnemers van beide gebouwen met respect bejegend zijn.
Hieronder vindt u downloads die behoren bij het project.